Da bi se “Al-Nakba ” bolje objasnila i shvatila , teba je staviti u kontekst historijskih zbivanja tokom skoro dva mileniujuma.

Jevreji su kroz čitavo svoje postojanja uglavnom bili bezemljaši. Lutali su i tragali su za mjestom koje će zvati svojim domom . U Stari zavjet su Palestinu ili zemlju Filistejaca upisali kao svoju . Ali Sveta zemlja je bila oduvijek naseljena. Bila je dom Knaanaca, Filistejaca ,Feničana , Hetita , Egipćana ,kasnije Edomita, Moavaca, Amonaca ,Aramejaca…

Nije tema studije , ali mnogi tvrde da Isus nije Židov već Aramejac … Međutim teorije zavjera ne simpatišemo i ne uvažavamo, jer skoro nikada nemaju naučnu i historijsku utemeljenost.

Ovim Svetim čvorištem , vjerovatnim pupkom civilizacije , na trodjelnici između Europe,  Afrike i Azije, osim domicilnog stanovništva vladali su i sukobljavali se Hetiti, Egipćani,  Asirci,  Babilonci,  Perzijanci,  Grci, Rimljani, Bizanti, Arapi, Križari, Osmanlije i Britanci. Gemišt ne bi bio potpun bez Mongolaca , Skita i Roma. Danas su na tom tlu Izrael , Palestina, Jordan, Sirija, jugoistočni dio Turske oko Antiohije, Sinajski poluotok, a ponekad se Svetoj Zemlji pribraja i Cipar . Možda ( vrlo , vrlo je upitno) zbog Filistinaca ???

Kad pomenusmo Edomite nije na odmet pomenuti/ponoviti da su oni potomci Isava, Isakovog prvorođenog sina i Jakovljevog ( Izrailjovog ) brata blizanca. Već u utrobi su se Ezav i Jakov za borili prvenstvo jedan protiv drugoga i nastavili tu borbu čitav život. Ali Isavovom dobrotom , popustljivošću i naivnošću Edomci su postali narod koji je izgubio i na kraju nestao . Kao i Isav i Jakov Izrailci i Edomci su kroz dobar dio povijesti bili zakleti neprijatelji .

Zemlja i narod Edomski se u starom zavjetu često pominju u izrazioto negativnom kontekstu. „Seir“ (Jošua 24,4), „Bosra“ (Izaija 63,1) i „Sela“ (2. Kraljevima 14,7) odnose na zemlju i glavni grad Edoma. Sela je danas poznatija kao Petra. Za Petru je poznato da su njeni stanovnici netragom iščezli.

Židovi navode da su Edomci iz Petre uništeni silnim vjetrom koji je bjesomučno duvao i nosio sve pred sobom usedam dana . Njihov nestanak je bila potvrda “Božije srđbe” protiv Edomaca jer su se okrenuli paganstvu u vjerovanju , zaklinjanje i klanjanje u kipovima i idolima, zanemarujući da je to bila i opomena za jevreje , jer su i oni često skretali na bezbožničke pute.

Zavisno od zavojevača , uloge u prvenstvu i prevlasti između Izrailjaca i Edomaca su se mjenjale. Za vrijeme vladavine Rimljana . Edomac (Idumejac ) u povijesti poznat kao kralj Herod Veliki, je bio vladar čitave Judeje koja je bila pod izvršnom , porobljivačkom vlašću Rimljana . Zapisan je kao tiranin koji je naredio masakr novorođene djece u Betlehemu u pokušaju da ubije dijete Isus (Matej 2,16-18).

Bilo kako bilo , poslije Herodove smrti Idumejci su polako nestajali iz povijesti .Oni koji nisu nestali u Petri, su dijelom asimilirani od Izrailjaca , a većim dijelom su se sa Rimljanima raselili širom poznatog Starog svijeta i bili asimilirani u domicilna stanovništva.

Rimljani su definitivno uništili svaki san i iluziju o Izraelskoj državi na teritoriji Palestina , Svete Zemlje. Ustoličenjem hrišćanstva , potom Islama ta se priča smatrala zaključenom.

Punih 19. vijekova nove ere Izraelci su definitivno i praktički bili lutalački narod.

Od ustoličenja hrišćanstva u V vijeku Evropa je utonula u mrak neznanja , strahovlade i teroru Vatikana i Inkvizicije. Prethodni dometi iz svih sfera života: nauke , kulture , umjetnosti …, koji su se kosili sa vrlo strogim kanonskim tumačenjem hrišćanstva su silom, krvlju i vatrom zabranjivani . Novi , civilizacijski pogledi i ideje su najčešće utirane , a njihovi nosioci završavali na živim lomačama, i u nešto manjoj mjerei čerečenjem ili nabijanjem na kolac.

U hrišćanskom nauku Jevreji su ubili Hrista i zato su proganjani kao najveći “božiji” neprijatelji i najniža rasa ljudi.

U Osmanlijiskim osvajanjima se desilo nešto dobro za Zapad i Evropu . Sačuvavši , dopunivši i oplemenivši znanja Starih grka , Rimljana , Perzijanaca i Egipćana , Osmanlije su , naroćito preko Iberijskog poluotoka donijeli Evropi i krišćanstvu nove, a stare i zaboravljene poglede i nazore . To je doprinjelo buđenju svijesti Evropljana, koja je krenula ka samom “srcu” krišćanstva. renesansa.

U ovom segmentu je nužno pomenuti pad i “istrebljenje” templara. Nakon njihovog ” nestanka” na Zapadu se pojavila velika finansijska kriza , uzorkovana nerazvijenim gospodarstvima i rastrošnosti dvorske i religijske elite. Kako su osvajački ratovi ka poznatom svijetu bili osujećeni, evropske zemlje su se okrenule ratovima izmešu sebe. To je dodatno iscrpljivalo sve praznije kraljevske riznice

Nećemo ulaziti u razmišljanja o masonima i iluminatima kao nasljednicima templara. Ali je sasvim izvjesno da su u tom novom okruženju , u kome svemoć Vatikana i inkvizicije slabi , najviše profitirali lukavi , podmukli , promućurni i uvijek štedljivi Jevreji.

Nemojte misliti da je kvalifikacija “lukavi , podmukli , promućurni i uvijek štedljivi Jevreji” antisemitska. Naprotiv to je historijska činjenica koja počiva na pozitivizmu. Naime , egzodus Izrailjaca tokom Staro i Novo zavjetne historije upućuje da su samo na tim karakternim osnovama i osobinama i pojedinaca i kolektiviteta , mogli opstati i preživjeti egzodus , i kao jedinke i kao narod.

Da li u sprezi sa masonima , iluminatima ili nekim drugim podzemljem, njihove uvijek dobro uvezane zajednice , su uspjele obezbjeđivati novac potreban za lakše, teže i najteže oblike lihvarstvo , od najnižeg do najvišeg nivoa. To je donosilo silan novac, koji je vremenom rastao do basnoslavnih , u ono vrijeme nazemislivih iznosa. Na tim principima je nastalo bankarstvo, koje se nije previše mjenjalo do današnjih dana.

Ovaj dio studije i nastavak se ne bi mogao jasno obrazložiti bez priče o najuticajnoj svjetskoj porodici Rotschild.

Njihov uspon počinje polovinom 18.vijeka u getu u Frankfurtu. Mayer Amschel trgovao novčićimai stekao ugled pouzdanog partnera, što mu je omogućilo napredak. sinove je uputio u London, Pariz, Beč i Napulj. da tamo osnivaju podružnice koje uskoro postaju dobro umrežene vodeće banke. Najbrže , blagovremene i najpouzdanije informacije donijele su Rotschildima nevjerovatnu moc i bogastva.

Njihove “usluge” su koristile generacije vodećih evropskih kraljevskih kuća i političari poput Metternicha, Disraelija, Bismarcka i Napoleona III, Britanske krune , skoro svi evropski dvorovi….

Rothschildi i Rokfeleri su financirali bezbroj ratova, kolonizaciju Afrike i Australije, Britansku kupovinu Sueckog kanala, industrijalizaciju Europe, jačanje Hitlera i nacističke Njemačke, I i II Svjetski rat , sa Morganovima su učestvovali naoružavanje Japana i Hitlera i ostalih učesnica u sukobu , na globalnom i svim drugim nivoima, kao i napad na Perl Harbur…

Jedan Rotschild je bio prvi Židov u britanskom parlamentu. Dobijali ( kupovali su) plemićle titule, kao i mnogi drugi jevreji. Postali su najžešći cionisti, beskompromisni zagovornici stvaranja države Izraela na tlu Palestine po bilo koju cijenu. U tu svhu bjesomučno i predano su kupovali zemlju u Palestini , za buduća jevrejska naselja i tako postavili temelje državi Izrael.

izraelcima je suđeno krvni neprijatelji do groba i vijeka vjekova sa svim religijima i narodima svijeta. zato su raseljeni i ima ih u svakoj zemlji svijeta. Kako je sve u parovima , Kad jednom svane , drugom smrkne . U međuvremenu u svim eskalacijama sukoba najbitnije stavke su krv , progoni i nestajanja.

U prethodnom poglavlju se ovlaš dotakasmo 1917. godine ,Velike Britanije i njihove uloge u prisilnom , bezobzirnom i vrlo agresivnom (blago rečeno) naseljavanju Jevreja na svetom tlu Palestine. Međutim kako smo naveli sve je zvanično počelo 118 godina prije, 1799 godine.

Godinu dana ranije 1798. u dugogodišnjoj borbi sa Velikom Britanijom za dominaciojom nad Sueckim kanalom, čvorištem Evropske trgovine sa Bliskim i Dalekim istokom i Oceanijom , u bitki Kod Piramida Napoleon Bonaparte je porazio je Tusrku vojsku i osvojio Egipat.

Njegovi dalji planovi su bili vezani za Palestinu i osvajanje Svete zemlje i naseljavanje Jevreja na njenom tlu. U tu svrhu je sastavio proglas koji je pozivao Jevreje na naseljavanje Palestine uz njegovu vojnu podršku.

Vrlo je čudno , iznenadno i skoro bezrazložno njegovo napuštanje Egipta bez borbe i odustajanje od daljeg osvajanja Bliskog istoka. Za takav postupak može se navesti više uzoraka:

I.  U pomorskoj bitki kod Abu Qira, na Nilu, francusku je flotu porazio britanski admiral Horatio Nelson. Ovaj dokaz uzimamo sa rezervom. Stradanje francuske flote nije bilo toliko veliko , kako se navodi , obzirom da se sva vojska brodovima vratila u Francusku.

II. Koristeći Napolenovo odsustvo Austrougarska je ponovo zaposjela Sjevernu Italiju i postala prijetnja Francuskoj..

Iii. Zbog političkih previranja u Francuskoj Napoleon je 1799. potajno napustio Egipat i priključio se uroti protiv Direktorija. Proveden je državni udar i urotnici su uspostavili novu vlast koju su činila trojica konzula – Konzulat. Uspostavljena je  vojna diktatura. Vlast je centralizirana, Napoleon je imenovan Prvim konzulom i postao je neograničeni vladar. Uloga parlamenta bila je minimizirana.

Također su centralizirane financije i osnovana je državna banka – Banque de France. Jedan od glavnih osnivača i finansijera je bila porodica Rotšild. Po osnivanju banke je izašao proglas / poziv Jevrejima da naseljavaju Paletstinu. međutim Napoleon je odustao od vojne podrške naseljavanju. Napoleonova vizija židovske države na Bliskom istoku u tom se trenutku nije ostvarila, ali nije ni nestala. U kasnom 19. stoljeću ovaj plan su oživjeli Britanci.

IV. Tokom pohoda na Egipat Napoleon je sa sobom vodio trust mozgova , 150 učenjaka raznih grana nauke radi znanstvenog proučavanja topografije, historije , religije , filozofije, flore i faune područja koja je namjeravao osvojiti.

Tada je prvi put došao u direktni dodir sa Islamom i Kur'anom. Nova religija ga je odušervila. Kuloari šapući da je prešao na Islam. Kao proizvod toga je hitno otvaranja studija Orijentalistike kao nove naučne grane na Sorboni.

I umjesto da osvoji Svetu zemlju i islamske zemlje , okrenuo se prema Evropi i žestoko krenuo protiv hrišćanstva , porobljavajući skoro čitavu Evropu do Moskve . (No, to je već druga priča.)

Nsimo sigurni u tvrdnju da su Jevreji bili potaknuti Nepoleonovom vizijom o naseljavanju Palestine. Oni taj san nikada nisu gubili iz svog bića- Ali sada su finansijski toliko ojačali da su bili glavni finansijeri evropskih dvorova i vlada. Ali i ratova u Evropi i širim svijeta. Ratovi i poslijeratna obnova donose ogromni profit. Kako u ratovima ne ginu jevreji , židovskim finansijerima je bilo sasvim svejedno ko će i koliko će inaroda ginuti i kakve strahote razaranja će zaraćene zemlje doživjeti. Smrt i razaranja su bila kolateralna šteta njihovoj pohlepi bogaćenju i pohlepi. Znali su višemilenijskim atavističkim iskustvom da novac može sve. Sa novcem i bogastvom je jačala i svijest o nacionalnom identitetu, želje za emancipacijom , povratkom u Palestinu i osnivanju matične države za sve Izrailjce. .

Tako je stvoren jevrejski nacionalistički pokret nazvan cionizam. Cionizam je imao svresrdnu podršku svih jevreja. Glavni zagovornici , ideolozi , osnivači i finansijeri su bili njemački jevreji zajedničkog imena Aškenazi ( Nijemci ). Aškenazima su pripadala sve najuticajnioje jevrejske porodice počev od Rotšilda, Rokfelera, Wallenberga  , Kronenberga…

I krenuli su u akciju. Na svim nivoima i svim pravcima:

1897. u Baselu u Švicarskoj je održan Prvi cionistički kongres. Iako se  formalnim osnivačem smatra se Theodor Herzl, sasvim je izvjesno da su sudbinu iz sjene krojile navedene porodice. Zbog poslovnog i fiinancijskog poslovanja bilo je nužno da se ne eksponiraju, i ne dovode u kontekst cionizma.

U prvo vrijeme cionisti su se dvoumili u izboru zemlje za održivi opstanak Jevreja i osnovanje vlastite države. U opciji su bile dvije zemlje . Argentina i Palestina. Ipak , 1906. odabrana je praktičnija , prihvatljivija , podložnija varijanta – nemoćna i slabašna Palestina.

Novaca je bilo na pretek. Ciionisti posjeduju moć i finasije, burze i bankarstvo , ratnu i tešku industriju , farmakologiju ,novine i izdavaštvo , vlade , senate i parlamnete širom svijeta. Ostalo je bilo stvar novca , korupcije , mita dogovora i rutinne.

Cionistički pokret je lobirao , mahom finansijski i gospodarstveno , kod kolonijalnih sila da podrže masovne naseljanje Židova u Palestinu i uvaže sve cionističke zahtjeve za vlastitom državom

Po okončanju prvog svjetskog rata 1917. pobjednice Francuska, Sad i Velika Britanije su za protektora/ kolonozatora/ porobljivača Palestina postvile Veliku Britaniju.

Glavni sudionici i izvršni producenti genocidnog projekta nestanka Palestine i Palestinaca su bili Velika Britanija i cionisti na čelu sa porodicom Rotšild, uz svesrdno aminovanje i podršku SAD i Zapada .

Sudbina Palestine je definitivno zapečaćena Balfourovom deklaracijom iz 1917. Objavljena je britanska podrška “nacionalnom domu jevrejskog naroda” u Palestini. Deklartaciju je , u obliku pisma, sročio i potpisao tadašnji britanski ministar vanjskih poslova Arthur James Balfour i adresirao na ruke barunu Rothschildu, vođi britanskoga cionističkog pokreta. Pismo je podržao tadašnji britanski premijer David Lloyd George koji je cionist postao 1914. godine. Suglasnost izvršne vlasti iz 10 Downing Street, uz aminovanje nakaradne , zločinačke i trule britanske krune i oba doma britanskog parlamenta, je bila formalnost.

U periodu između 1917.-1948. na svjetskoj pozornici su se dešavale mnoge promjene . Monetarne , finansiujske , berzanske, godpodarstevne krize su uzrokovale nova kolonijalna osvajanja i prekrajanja svjetske geopolitčke karte. Između ostalog, desio se i stravični II svjetski rat, koji je kulminirao opštim i sveobuhvatnim pokoljem . Krasj rata je začinila, nova zločinačko teroristička sila – SAD bacanjem atomske bombe nad nevinim stanovništvom. Samo taj krvoločni i anticivilizacijski čini/poduhvat rezultiralo je milionima , u krajnjoj konsekvenici desetinama miliona mrtvih.

Kroz isti period su se na tlu Palestine dešavale tragične stvari za Palestinski narod. Sve je kulminiralo 14. maja 1948. godine. Britanci su za taj datum istek njihovog kolonizatorskog mandata nad Palestinom. Godinama , decenijama su velika Britanija i jevreji koordinirano provodili strategiju i akcije na ustoličenju cionističke države Izrael. Tako da nimalo ne čudi da sje na dan povlačenja Britanaca iz Palestine David Ben-Gurion, tadašnji vođa Cionističke organizacije, proglasio je osnivanje države Izrael.

Sve dešavanja koji Palestinci označavaju kao AL-NAKBA – katastofa se mogu svesti u jednu apokaliptičku rečenicu:

“Cionistički projekt uz svesrdnu podršku Zapada prvenstveno Velike Britanije i SAD i ostalih velikih sila je imao za cilj iskorijeniti Palestince s njihove zemlje, brišući palestinsku baštinu i kulturu. “

Zapravo jeidnstveni cilj projekta bio je čisti genocid – zbrisati Palestinu sa karte svijeta.

No , to nije sve. To su samo osnovne konture horor cirkusa svjetske zbilje i nepravde.

U slijedečim nastavcima ćemo pokušati nešto malo više reći o zakulisanim ranjama , podmuklim igrama i zlu koje se nadvilo nad Palestinom i Svetom zemljom.