nokturno
Termin nokturno ( lat.nocturno)se javio u 1 vijeku označavajući kratku lirsku instrumentalnu kompoziciju, sa težištem na noćna sanjarenja i raspoloženja, koja se izvodila noću, prvenstveno na otvorenom , u parkovima , đardinima i dvorskim vrtovima. Ova muzika se često poistovjećivala sa serenadom. Kasnije je naziv nokturno prihvaćen u književnosti i slikarstvu , označavajući umjetnička djela meditativnog karaktera, čiji elegični tonovi i boje korespondiraju sa odgovarajućim ambijentom i raspoloženjima u sprezi sa noćnom tamom i tišinom. Prem našim spoznajama ,nokturno se sasvim slobodno može u dovesti u kontekst elegičnih sevdalinki i bosanskog sefardskog romansera nastalih na prostorima Bosne, pod uticajem orijentalne muzike, a koje preferiraju jednoglasno pjevanje. Nokturno kao klavirsku kompoziciju je usavršio je Frederik Šopen , a od 19 vijeka izrazom nokturno se označavaju i različite orkestralne kompozicije. Nokturna su pisali mnogi veliki pesnici:Prever,Jesenjin,Marina Cvetajeva, Aleksa Šantić,Tin Ujević,Mak Dizdar,Vesna Parun…