Šušti tiho trešnja stara
svijajuć miris crvenih grana
iznad bijele ljuljačke tvoje
beharom nevinosti obljubljena
lepršavih od rubin snova
lišćem zelenim od mladosti
tiho remeteći plavetnu noć
krijući halje djevojačke
u odsjaju modre rijeke
što valima utišava
plamteći vjetar u bjelokosti
djevojačkih grudi talasanjima
što drhte krhke čednosti
dva tanana bića nerazuma
a iskon traže u suzama
jecaja što ljubav rađa
izvirući iz jame postanja
kad utihnuli su dodiri tvoji