Autor
Hajro Šabanadžović
Ledeno srce Nevina strast
Golubarnik Slapovi
Cvijetna livada Grozdovi
Krvavi zastor Plavo bijeli svijet
Sleđeni vodopad Snježna ljepotica
Dašak proljeća Babine huke
Ledeno plavetnilo Moj univerzum
Portret golubara Ruža to je život
Kad sam tužan
ne mogu da spim
bdijem sa
Tisinom i snima
Ah , da
zaboravih
i volim i sanjam
da ispod mostovlja
suze okamenjene brišem
a čekam
bez ljutnje
da mi se kaže
uroni
mili moj
u ocean mojih strasti
na izvoru
ljubavi
tamo pameti ni
samo me neko traba ubrati
Tvoje oci
kao zrele sljive padaju po meni
tvoje oci vrlo dobro znam
napolju svice
otici ces iz moje sobe brze
nego svetlost
sto kroz prozor ulazi zrak po zrak
Kada spavas
ne mogu da ne mislim sta sanjas
ne mogu da ne mislim sta mislis
kada spavas ti
Ref.
Tvoje oci, tvoje oci
progone me, progone me
tvoje oci, tvoje oci
progone me, progone me
tvoje oci
Tvoje oci
kao letnja kisa padaju po meni
tvoje oci vrlo dobro znam
Како птица в мај ќе слета кај вљубените
Блазе им, а ние каде сме
Како срце в божур цвета
Во моето си и најмила и проклета ти
Полско цвеќе млад нека ме покрие
Душа нек ми љубат облаци, кога неќеш ти
Камо среќа да ми згаснат очиве
Ако врз тебе се послани туѓи бакнежи
Полско цвеќе млад нека ме покрие
Душа нек ми љубат облаци, кога неќеш ти
Камо среќа да ми згаснат очиве
Ако врз тебе се послани туѓи бакнежи
Лесно и во чест на Бога да се заколнам
Како крвта да ја прегазам
Женски солзи небо гледа
Но ќе запише само кога маж ќе заплаче
Полско цвеќе млад нека ме покрие
Душа нек ми љубат облаци, кога неќеш ти
Камо среќа да ми згаснат очиве
Ако врз тебе се послани туѓи бакнежи
Полско цвеќе млад нека ме покрие
Душа нек ми љубат облаци, кога неќеш ти
Камо среќа да ми згаснат очиве
Ако врз тебе се послани туѓи бакнежи
Kao ptica u maju, sletjeće ljubavnicima Blago njima, ali gde smo mi? Kao srce u božuru što cvjeta U mom si i najdraža i prokleta ti Poljsko cvijeće nek me mladog pokrije Dušu nek mi vole oblaci , kada nećeš ti Kamo sreće da mi oči ugasnu Ne bih znao da su tuđi poljupci po tebi Poljsko cvijeće nek me mladog pokrije Dušu nek mi vole oblaci , kada nećeš ti Kamo sreće da mi oči ugasnu Ne bih znao da su tuđi poljupci po tebi Lako mi je zakleti se u krv i u čast al' pokleknem kad se sjetim nas Suza žene često krene al' nebo zapiše samo kad muškarac zaplače Poljsko cvijeće nek me mladog pokrije Dušu nek mi vole oblaci , kada nećeš ti Kamo sreće da mi oči ugasnu Ne bih znao da su tuđi poljupci po tebi Poljsko cvijeće nek me mladog pokrije Dušu nek mi vole oblaci , kada nećeš ti Kamo sreće da mi oči ugasnu Ne bih znao da su tuđi poljupci po tebi
Kradem ti se u večeri
u večeri pod pendžere
da ti bacim struk zumbula
nek ti cvijet prozbori
koliko te silno ljubim
Aman, mrijem, dušo, za tobom
koliko te silno ljubim
aman, mrijem, dušo, za tobom
Ti ne haješ za bolove
za bolove srca moga
cvijet vene, mlad se suši
sevdah ode u nevrat
Alah nek ti dugu dade
Aman, mrijem, dušo, za tobom
Alah nek ti drugu dade
aman, umrijeh, dušo, za tobom
Odocnio sam ti Ljubavi
Kasnim ti dvadeset četiri godine.
Sitnica.
Ti tada nisi mogla znati da sam te uvijek volio.
Tebe Jedina.
Kao da te gledam prvi put, a vidim da te znam., jer sve te vodilo meni.
U srcu si mi rođena., radi nas ljubavi moja.
Znam da si bila ljuta na mene i povrijeđena ,
Nisi shvatala zašto ne dolazim da te spasim.
Trebao sam ti.
Oprosti mi Bijela damo. Kriv sam.
Imao sam “preča ” posla.
Bio sam ranjen . Borio sam se za život.
Pismo je pisnao krvlju, jer tada nismo imali tinte,
ni olovki, mnogi ni života.
Trebao sam ti ,
za neka kasnija vremena , kad posustaneš.
Da ti kažem:
Dođi Nevjesto moja , dođi meni Milom tvom.
zagrli me čvrtso, najčvršće.
I ne plaši se , sve će biti dobro . Obećavam.
Sada me razumiješ i nisi više ljuta na mene.
Možda malo bijesna.
Pričam sa tobom da shvatiš , da mi oprostiš ,
da nam dođeš i spriječiš dvoje bezumnika da se ubiju.
Prelijepa si , ljubavi.
Nikad ti nisam rekao koliko te volim, koliko se molim za tebe.
I slikao sam te Lubavi , pokušavao naći pt do tebe.
I našao ga.
Ova ti , Nevjesta muka moja ,
nikako da shvati da mi nismo uzalud krenuli ka kućici u cvijeću.
Ne boji se ona posla i steranja veša i mojih umazanih ruku.
To nikako.
Boji se sebe i onih koji su je povrijedili.
Molim te Bijela damo, tužnih očiju i nježnog djetnjeg srca , uđi joj u misli i reci joj:
– „Ludice zar nevidiš da nas taj blento sa nježnim rukama i promuklim glasom voli,
kao što niko nije volio. Ludo jedna, nas dvije smo hrabre ljepote sa mirisom jasmina,
ničega se ne bojimo.
Ali znaj , ako ubiješ njega , ubićeš i mene, predivno dijete koje skrivaš od drugih.“
Preponosna Bijela damo srešćemo se , obećavam ti.
Pronaći ću te u najljepšim očima , bojenim našom ljubavlju.
Volim te jedina.
I pamti me po dobru i opominji našeg tihog ubicu nježnosg srca.
Uvijek sam te volio više od bilo čega , više od sebe samoga.
Ako ovo pismo ne dođe do tebe , znaj da sam usnio.
Umorilo se djetinje srce pa usnilo.
Ispred mene
nocas nikog nema
iza mene
tvoja uspomena
Ref. 2x
Suze moje
moje verne sluge
ja sam nocas
kraljica tuge
Oko mene
raskos i tudjina
a u srcu
puka sirotinja
Ref. 2x
Posle mene
pesme nece biti
samo suze
ja cu ostaviti
Ref. 2x
Koj da mi zapee (Кој да ми запее)
Сѐ јас сум си
сама во сенките густи
Кој сите дни предолги
да ми ги скуси?
Душичке ранета,
кој ли да те прегрне?
Без него сега кој,
кој ли да ти пее,
на белиов свет?
(припев)
Еј, што ми беше
срцето живо
еј, што си имав
со него живот
ах, што се скина,
небото сето,
жедна сум жедна за пој.
Ех, што ми беше времето свето
ко поле со јорговани сето
ах, домот мраз го стори сред лето
жедна сум жедна за пој.
Кој да ми запее, кој?
Душичке ранета,
кој ли да те прегрне?
Без него сега кој,
кој ли да ти пее,
на белиов свет?
(припев)
Еј, што ми беше
срцето живо
еј, што си имав
со него живот
ах, што се скина,
небото сето,
жедна сум жедна за пој.
Ех, што ми беше времето свето
ко поле со јорговани сето
ах, домот мраз го стори сред лето
жедна сум жедна за пој.
Кој да ми запее, кој?
**
Ko da mi zapeva
Posve sama sam
Usamljena u sjenama gustim.
Ko će sve dane preduge
da mi krati?
Dušo ranjena,
Ko će te zagrliti?
Bez ikoga svoga ,
ko li će mi pjevati,
na belom svijetu?
Eh, šta mi bi
srce živo.
Eh, kakav je bio
život taj
Ah, kako se srušilo
svo to nebo,
žedna sam, žedna pjevanja.
Eh, kako je vreme bilo sveto,
kao polje sa svim onim jorgovanima.
Ah, led mi dom pogodi usred leta,
žedna sam, žedna pjevanja.
Ko da mi zapjeva, ko?
Ćutite, misli, ćutite,
utihnite na mojim usnama.
Mira djelić mi dajte,
u oči ove, prznih pogleda.
Dušo ranjena,
Ko će te zagrliti?
Bez ikoga svoga ,
ko li će ti pjevati,
na belom svijetu?
Eh, šta mi bi
srce živo.
Eh, kakav je bio
život taj
Ah, kako se srušilo
svo to nebo,
žedna sam, žedna pjevanja.
Eh, kako je vreme bilo sveto,
kao polje sa svim tim jorgovanima.
Ah, led mi dom pogodi usred leta,
žedna sam, žedna pjevanja.
Ko da mi zapjeva, ko?
Nad mahalom sviće
Nad mahalom sviće
Novi dan se sprema
O svemu i tom
Biće mi učitelj, vjerujem.
Pričaće svako veče
Žašto od kuda i kamo
Hodi čovjek sam
Skoro svako veče
Sve to, što ja ne znam
Nad varoši sviće
Svi snovi jutarnji
Opet su pri meni
I svi odgovori sa tobom.
Pričaće svako veče
Zašto od kuda i kamo
Hodi čovjek sam
Možda svako veče
Sve to, što ja ne znam
Nad varoši sviće
Svi snovi jutarnji
Opet su pri meni
I svi odgovori sa tobom
Nad mjestom se dani
Nad mestom se dani,
nov dan spregovori
o tem in tem,
če dobro me uči, ne vem.
Bo vedel vsaj večer
zakaj, od kod in kam,
gre človek sam,
bom zmogla vsaj z nočjo
vse to, kar zdaj ne znam.
Nad mestom se dani,
vsi dvomi jutranji
so spet z menoj,
in vsi odgovori s teboj.
Bo vedel vsaj večer
zakaj, od kod in kam,
gre človek sam,
bom zmogla vsaj z nočjo
vse to, kar zdaj ne znam.
Nad mestom se dani,
vsi dvomi jutranji
so spet z menoj,
in vsi odgovori s teboj.
Autor
Hajro Šabanadžović
Nježna svjetlost Torzo
Sjaj Sarajeva Grada čednosti Modra rijeka sni
Srce duginih boja Praskozorje