U mirisnom kraju kojim sunce žari,
pod purpurnim svodom palmovih stabala,
otkud lenjost plavi oči poput vala,
ja videh kreolku još neznanih čari.
Bleda joj put žeže; smeđa čarobnica,
dok, visoka, tanka ko lovac korača,
otmeno uzdiže lepi vrat dugačak
i mirno se smeši, samosvesnog lica.
Da u kraju slave vi živite, dete,
kraj zelene Sene ili kraj Loare,
vi biste krasili zamkove nam stare,
U čijem bi hladu pesnici sonete
za krupne vam oči u svom srcu vili,
i od crnaca vam pokorniji bili.