Ruke umorne
od milovanja drugih
jedan jedini put
suspregnute od čednosti
srce nježno i djetinje
podareno neprimjetno
plavetnilom Bogu milog neba
čisto a beskarajno
nečije ga ruke
krvavo i živo
sa nestašnim osmjehom
na odar ledeni ustoličiše
mnijem
zar je tako važno
čije su to ruke
bijele i djetinje
jer suđeno je
a nije d'bro kad bi znala
možda jednom zora svane
a ne bude bola