Vječnost je možebitno samo rijeka konj zaboravljen gukanje zagubljene golubice. Čovjeku što bježi od ljudi, doći će vjetar da mu kazuje o drugim stvarima otvarajući mu uši i oči za njih. Danas sam i ja nalik njemu samotan, u ovome žljebu počinjem da piljim u vodu, gledajući u usamljena konja što sluša guku te golubice izgubljene. A onda mi je vjetar prišao sasma blizu poput onoga što treba da počine, govoreći mi: Vječnost je možebitno samo rijeka konj zaboravljen gukanje zagubljene golubice.
No comments