Galerija Bosna zemlja Božije milosti u 14 02

Autor

Hajro Šabanadžović

Đardin malina  Drvo života

Đardin malina                                                                 Drvo života

Blistavo   Začarani krug

Blistavo                                                           Začarani krug

Pogled Djevojke sa francuskom kapom   Rađanje nove Bosne zemlje Božije milosti

Pogled Djevojke sa Francuskom kapom        Rađanje nove Bosne zemlja Božije milosti

Bosna zemlja Božije milosti – Galerija u 13 01

Autor

Hajro Šabanadžović

Izgubljena fotografija  Spomenici

Izgubljena fotografija                                                                                 Spomenici

Potok i vrt   Poljubac

Potok i vrt                                                                            Poljubac

Svjetla pored Modre rijeke   Grlica bijela

Svjetla pored modre rijeke                                                     Grlica bijela

Bleki – Moj lipi anđelu

 

Dani snivaju po ledinama

snijegom zapretenih

okova sleđenih sjećanja

plašim pitati a gdje si ti

jer nepoznati ljudi reći će mi

ubijaš tugu bolujući usne moje

 

Uskoro će jasmini mirisati nebom

ispod zvijezda sa mjesecem koji tuguje

a nema nas u đardinu ljubavi

tada bih u odrazu sunca

što pravi tvojim skutima hlad

sahranio snove o ljubavi

moj lipi anđele

i jutrom tužnim

jubin te više od sebe


												

Bosna zemlja Božije milosti – Galerija u 08 29

Autor

Hajro Šabanadžović

Roze svijet  Plavetni ružičnjak

Roze svijet                                                             Plavetni ružičnjak

Sunca sjaj   Planeta ljubavi

Sunca sjaj                                                                               Planeta ljubavi

Pomračenje   Blagodarje

Pomračenje                                                               Blagodarje

Plodnost   More i vjetar

Blagodarje  2.                                                                                 More i vjetar

Ledena pustoš   Maska

Ledena pustoš                                                                             Maska

Crno  Nježno plava

Crno                                                                                            Nježno plava

Jutro sa Blekijem – Ne brini nevinosti moja





Prelijep je dan

nebo je plavetno

sunce blista

snebiva se al  zalazi

suton se smješka

noć nam sne sprema

došli u pohode

najljepšoj kćeri

u ružičastom kostimu

Ne reče mi koji cvijet

tvoje mirise krade

koje boje od tebe

svjetlost upija

Da li se proljeće

uz tvoju djetinjost budi

i život i nježnost ljudima nudi

Nađoh da ljeto

nevinost i plam od tebe pozamljiuje

da bi nadu u radovanje pretvorio

Za jesen sam siguran da zbog tebe

ruja i rudi

i dunjaluku raskoš

nalik tvojoj

stere

A tek zima

bjelinu i čednost svoju

kroz kristale

hiljadu pahulja bijelih

pretvara u dugine boje

ljepote tisuću velova

tvoga čednog bića

ne brini

nevinosti moja

zlo se skriva

dok ljubavi

u meni biva






												

Bosne zemlje Božje milosti – Pred ponoćna Galerija

Autor

Hajro Šabanadžović

Poveznice

Magla nad Gradom Čednosti   Aleja

Magla nad gradom čednosti                                                 Aleja

zeleni zar        Kristalno jezero

Zeleni zarovi                                                Kristalno jezero

Konj     Čedno srce

Konj                                                                                      Čedno srce

Grad čednosti pred zoru   Prava ljubav

Grad čednosti pred zoru                                                              Prava ljubav

poljubac  Smiraj

Poljubac                                                                                   Smiraj

Bulbuli  Praznik ljubavi

Bulbuli                                                                                   Praznik ljubavi

Vatre plam    Rujan

Vatre plam                                                             Rujan

Noćni rastanak  Duša ranjena

Noćni rastanak                                                             Duša ranjena

Bleki – Vrisak u osvit Ramazana

Biće neko

u gradu bilo kom

zemlje nam mile

u vaktu bilo kojem

savim obično je

nerazumno biva

vrišti  a ne  proklinje

zlo se sprema

niko ne vidi

zlo se sprema

ne obraćaju pažnju

zlo se sprema

dan i noć

zlo se sprema

šta da se radi

biće

ramenima sliježe

umorno

klekne na serdžadu

skrušeno

dotakne pod glavom

drhtavo

širi ruke

ponizno

gleda uvis

molećivo

Nebo doziva

Ramazan se smješi


												

Ne da mi se budit

 

Računicu nas učile knjigovođe i prepisivači. Nema da se maši. Ništa drugo i ne znaju.Buljiti u medije i prepisivati šta se tamo zbiva. To im sva pamet i maštovitost.

 

Mi tako i tako.Nije da se falimo.

Nogatrans od šuplje priče.

Ma, bjaž’ ba od prepisivača i drvenih filozofa , i bijesnih vrtložnih pasa koji ganjaju buvu u svom repu  i koji sebe zovu popušlići .  

 

Joj , skoro da smo pametni. Tko da zna?

 

Šta bi bi, to već znate. A šta će biti – ne pitajte.

Ništa dobro!

Mislimo jednog dana kad dođe vakat.

Nama treba predevarat i ovaj dan , pa noć. I idući i tako redom.

A u tim danima nanijetili puno ljubavi i takara.

 

Joj , jeste vi naopaki. Svašta vam na um pada.

Mi govorimo o sekiraciji, takav vakat, takarli nekakav došo.

Vi mislili ; mi   onako po bosanski , koliko sati toliko … devera po glavi , jednog stanovnika.

 

Opet, mislimo treba se ponekad malo i odmoriti.

Ma ko frštulji odmor.  To je za besposlene i zaposlene.

 

Odmorićemo se tamo gdje se  insan nikad ne umara.

Ovdje se može na čas ohanuti, samo da bi se opet …, zaleglo.

Čuj molim te , odmor. Kaki je to način.

Proljeće cvate. Đardini vabe i mirisom magijaju ,  a tamo neki bi se odmora faćali.

Idite ,  boni ,  pa se liječite.

Hoćete da se čuvarica đardina i srca naših milih  razboli od našeg odmora.

A tijelo drhti, pusto se biba i doziva:

-Dođi Dragi uberi me.

 

Nije da se nema izbora.

Ali budaletinama ne moš dokazat.

Nama je  zaroniti u đardin ,  kao u ocean se baciti i mahnitati, jal slobodno, jal prsno , jal leđno, a mere i baterflaj ako nam neka primadona zapoje – tiho na uho. Nama je uvik tako , k'o budali u bazenu baklavica il’ k'o hudom  u ljepoti  rajskih đardina.

 

A oni nama nemojte zgriješiti.

Hadumi i jumferi. Neznalice totalitaris . Kada je ljubav bila grijeh.

 

Uranjajući u mirise i ljepote đardina ne bojimo se grijeha .

 

Što bi poete rekle:

Uranjajte , mili ,samo uranjajte.

U uranjanju je spas.

Normalno ko preživi prebibavanje.

Ponekad ne'mre tu milinu srce izdurat.

 

U prevodu:

Bibaj se , bibaj. Do sudnjeg dana se bibaj .

Milina je , ne da mi se  iz miline buditi.

 






												

Briševo – jedna od najmonstruoznijih klaonica četničkih hordi zla

Briševo – Najveći zločin nad Hrvatima u BiH

/Tekst prenosimo u cijelosti/

Kamenjar com.20.03.2919.

Autor Ante B.

“Pokolj u Briševu 1992., hrvatskom selu između Prijedora i Sanskog Mosta počinili su pripadnici 5. Kozaračke brigade i 6. Krajiške brigade Vojske Republike Srpske iz Sanskog Mosta. Prije ubojstva gotovo sve žene su silovane, a muškarci masakrirani odsijecanjem noseva, spolnih organa, uši i drugim zvjerstvima, podsjeća Hrvatski Medijski Servis.

Briševo je naselje u općini Prijedor. Prema popisu iz 1991. godine nacionalni sastav je bio sljedeći: Hrvati – 370, Jugoslaveni – 16, Srbi – 7, Bošnjaci – 1 i ostali – 11.

Ovome svemu valja dodati da su u Briševu stradale četiri kompletne obitelji: Matanović, Atlija, Dimač, i Barišić. Najmlađa žrtva bio je 14-godišnji Ervin Matanović, a najstarija 81-godišnji Stipo Dimač. Nikada nitko izvan Briševa nije čuo za te stradalnike i mučenike. Ti ljudi nikada nisu bili tema u top terminima televizijskih kuća ili vodećih tiskovina.

U selu Briševo kod Prijedora zvjerski je ubijeno 67 Hrvata tog mjesta. Njih su ubili Srbi 24. i 25. srpnja 1992., što je jedno od najmasovnijih stradanja Hrvata u jednom danu tijekom proteklog rata na području Bosne i Hercegovine.

I zlodusi bi krvnicima pozavidjeli na maštovitim metodama gašenja čitavih obitelji Briševa: Matanovića 13, Buzuka 10, Ivandića devetero, Marijana sedmero, Mlinara i Komljena po petero.

U pokolju su ubijeni i otac Mladen Matanović, te dva sina: 16- godišnji Ervin i 18-godišnji Johan Matanović.

Ubijeno je i deset članova obitelji Buzuk, a Buzuk Marku , nećaku fra Stanka Buzuka, oderano je lice u obliku križa na živo. Nakon toga je zaklan. Buzuk Mato je masakriran, odsječene su mu uši, nos i genitalije, te je nakon toga zaklan.

Riječ je o gotovo zaboravljenom zločinu koji su počinile srpske snage na početku rata nad ljudima koji uopće nisu imali veze s vojskom ili borbama u Hrvatskoj ili BiH. Ubijeni su bili poljodjelci, seljaci, obični ljudi koje nije zanimala politika, jer da su pratili što se događalo na bojištima širom BiH i Hrvatske zasigurno ne bi čekali kao janjad na milost i nemilost dvjema do zuba naoružanim srpskim brigadama.

Danas, 27 godina poslije, samo jedna činjenica boli skoro jednako kao pokolj nad nevinim ljudima, a to je šutnja javnog mnijenja.

Proporcionalno gledano koliko medijske pozornosti dobiju drugi zločini u BiH, a posebice pojedini zločini nad Bošnjacima i Srbima, može se slobodno reći da Briševo kao mjesto sjećanja i pijeteta ne postoji.

Preko pokolja u Briševu olako je prešao Haaški sud. Na koncu, valja dodati da u Briševu danas živi tek nekolicina stanovnika, većina preživjelih nije se vratila.

Briševo za hrvatske medije nije postojalo niti ne postoji!

A koliki su se samo „hrvatski“ novinari, političari, publicisti, općenito “kulturni i javni radnici”, bavili Ahmićima, Medačkim džepom, Varivodama…

Vjerojatno ne samo da više od 90 posto Hrvata nije čulo za ove pobijene obitelji, nego nije čulo čak niti za selo Briševo!

A tko je kriv za to?”

***

**

Necivilizacijska monstruoznost srpskih snaga i srpskih režima je sudbenim putem dokazana i doktorirana historijska istina. Takozvana republika srpska je genocidna tvorevima.

Genocid nad nevinim i golorukim  mještanima sela Briševa se desio 24. i 25. Jula 1992. Niko nikada nije odgovarao za ovaj zločinački poduhvat  ncionalfašističkih zvijeri krvoločne republike srpske..

Ono što plaši i ledi krv obničnog , “normalnog” građanina je zavjera ćutanja.

A tko je kriv za to?”

Ubiše nas brigom za narod,demokratiju i vitalnim interesima.

Ćutati o pokolju i stravičnim dešavanjima i paklenom stradanju  pripadnika svoga , a i “tuđeg” naroda može se dovesti u sferu zataškavanja.

Tko se boji objelodanjenja istine?

U čije su skute  glsve sakrili grobarka Kolinda, anemični uvlakač Plenković i  robijaški puzavac pred zločincima  Čović  . i grlati HDZ-ovci. Radi kojih i čijih interesa odbacuju istinu o pokolju nad Hrvatima BiH , u srcu Genocidne tvorevine tzv- republike srpske.

Gdje su “demokratske”, svrstane i nesvrstane  snage u BiH,Hrvatskoj , na Balkanu, Europi da izraze sućut nevinim žrtvama i upru prstom u klaonicu, žrtve i genocidne izvršioce.

Gdje su ti mediji

Niko da progovori , piše , objavi readak o stravičnom pokolju.

Uopšte nije bitno koji nacionalni predznak mediji nose. Ili još  sablažnjivije  pitanje :

Gdje su oni “nezavisni” prodavači klikova.

Jednom riječju :

Zataškavanje dirigovano od vrhuške udruženog mafijaško fašističko – nacističko projekta : porobljavanje vlastitih naroda!

I još jedna veoma bitna narodna izreka:

-Ćutanje je znak odobravanja.

Mi dodajemo :

I saučesništva.

Dođi proljeće

Dodji proljeće

smjeh ljubavnice zemljin

neka zakuca srce šuma

nestrpljivo da se izrazi

dodji u naletima nemira

usred lišća

ispod  cvijeća

koje hita da se razvije

dođi kao sjajna pobuna

baci se u noc

u tamu vode

iznad zemlje

dođi  proljeće  oglasi slobodu

zarobljnih klica sreće

kao smijeh munje

urlik oluje nođen kišom

odjekni u bučnom gradu

oslobodi rijec ugušenu

napor koji je pao u letargiju

osnaži našu borbu malaksalu

dođi proljeće samo dođi

ezanom zvukom zvona

oglasi zov života

budi pobednik smrti