Majakovski – Pristanište

 

 

Krpe su vode pod trbuhom bile.

Cjepali ih bijeli od talasa zubi.

I krik sirena – ko da su se lile

pohota i ljubav bakrom koji trubi.

Kolijevkom ulaza barke se gušile

pripile se uz dojke gvozdenih matera.

Ogluvelih brodova u ušima

gorele su minđuše lengera.

Bookmark the permalink.

Komentariši