Klize sjećanja kroz jesenje lišće zlatno
što spuštaju se se izmaglicom velove sanja
dotičući me crvenilom jednog davnog stađuna
kad Modra rijeka plesala je tango sa nama
grleći nas plavetnilom nježnim i krhkim
ko nevinost tvoja sklonjena u sjenci tišine
i dana što nekada sjali su radi ljubavi naše
Jesenja idila