Jedna Crnkinja, kojoj demon tijelo trga,
Hoće da okusi tužno dijete svježa ploda,
Nevinu zločinku u haljini punoj rupa,
Pa se sprema bludna za lukavstva podla.
Na trbuh poleže dojke ko životinje tmaste,
Srećna da je gola, pa rukama bjesnim
Žuri raširenim nogama u čizmama tjesnim,
Od čijeg izgleda zadovoljstvo njeno raste.
Pa kraj belog tela, vitkog ko u gazele
Što drhti, na leđa poput ludog slona
Izvrnuta, čeka i divi se, pokazujuć bjele
Zube, naivno se smješeć put dečjih prepona,
I, otkrivši je na nogama gde leži nevoljka
Žrtva, crnu kozu ustreptalu ispod runa gusta,
Primiče joj nepce do nestvarnih usta,
Blijedih i ružičastih kao biserna školjka.
pB